Melsbroek

De geschiedenis van deze bidplaats, die oorspronkelijk in romaanse stijl werd opgetrokken, gaat terug tot de 12de eeuw. Men vermoedt dat ze afhankelijk was van het dichtbijgelegen kasteel van Meerbeek. In 1304 krijgt het kerkje een nieuw schip met twee zijbeuken.

Foto: ©Vlaamse Gemeenschap 1972

Tijdens de Beeldenstorm in de 16de eeuw werd de kerk geplunderd en sterk beschadigd. Twee staties van de gebeeldhouwde kruisweg, die destijds aan de buitenkant van de kerk hingen, konden worden gered.

Vanaf het begin van de 17de eeuw wordt de kerk hersteld en vergroot. Er wordt een koor in gotische stijl opgetrokken en de toren, enig overblijfsel van de oude kerk, krijgt er vanaf 1729 een verdieping bij. Ook nu zijn de sporen van de dichtgemetselde romaanse rondbogen nog zichtbaar.
Vanaf 1781 wordt de kerk onder pastoor Galmart opnieuw verbouwd. Zo worden de zijbeuken uit 1304 eerst verbreed en vervolgens verlengd.

Foto: ©Kerkenbeleidsplan Steenokkerzeel

Vanaf 1865 wordt het koor van de oost- naar de westzijde overgebracht en worden de zijbeuken doorgetrokken tot naast de toren. Dit verklaart waarom de twee nog overblijvende staties, die oorspronkelijk in de buitenmuur van de toren ingemetseld zaten, nu van binnenuit te bezichtigen zijn.

Foto: ©Parcum

In 1896 is de herstelling van de kerktoren aan de beurt. Vloeren en gewelven worden vernieuwd in 1927 en in 1963 laat pastoor De Pauw de bepleistering van de binnenmuren verwijderen, zodat de witte zandsteen, eigen aan de streek, weer zichtbaar wordt. In 1998 werden tenslotte alle ramen door nieuwe exemplaren vervangen.

Foto: ©Parcum

Rechts van de St. Martinuskerk bevindt zich het toenmalige kapelaanhuis, gebouwd in 1717-1720 door Gisberte de Locquenghien, barones van Melsbroek.

De parochiekerk is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed sinds 2009. Meer info is terug te vinden op de Inventaris Onroerend Erfgoed.